Η κατάθλιψη και οι καρδιοπάθειες
Οι καρδιοπάθειες και η κατάθλιψη συνυπάρχουν σε ένα μεγάλο ποσοστό. Πρόσφατες μελέτες αναφέρουν ότι ιδιαίτερα οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια εμφανίζουν κατάθλιψη σε ποσοστό 30 με 40%.
Στα άτομα που πάσχουν από καρδιοπάθειες και κατάθλιψη, ο κίνδυνος του θανάτου τετραπλασιάζεται, ιδιαίτερα σε εκείνους που πάσχουν από στεφανιαία νόσο. Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εύρημα ότι η θνητότητα τριπλασιάζεται στα άτομα με κατάθλιψη που πάσχουν και από οποιαδήποτε άλλη σοβαρή αρρώστια που θα μπορούσε να είναι θανατηφόρα, π.χ. καρκίνος.
Είναι όμως όλες οι καταστάσεις θλίψης κατάθλιψη; Η αλήθεια είναι πως όχι. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην θλίψη και την κατάθλιψη. Δεν θα πρέπει να συνδέονται αυτές οι δύο καταστάσεις. Η κατάθλιψη είναι μία ψυχιατρική πάθηση που πολλές φορές μπορεί να αποβεί θανατηφόρα. Η θλίψη ύστερα από τον θάνατο προσφιλούς προσώπου, που βελτιώνεται με τον χρόνο, δεν είναι κατάθλιψη. Η θλίψη είναι μια φυσιολογική αντίδραση ενώ αντίθετα η κατάθλιψη που περιγράφτηκε από τον Ιπποκράτη με τον όρο μελαγχολία, χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος συμπτωμάτων, που πολλές φορές υποδύονται σωματικά συμπτώματα. Ο καταθλιπτικός ασθενής μπορεί να παραπονιέται για πολλά σωματικά συμπτώματα, όπως εύκολη κόπωση, αϋπνία καθώς και πονοκέφαλο, ενοχλήματα με πόνο στο στήθος, φουσκώματα στην κοιλιά, ανορεξία με αποτέλεσμα να μειώνεται επικίνδυνα το σωματικό τους βάρος – αν και σε ορισμένες περιπτώσεις η κατάθλιψη εκδηλώνεται με βουλιμία και αύξηση του σωματικού βάρους. Η αϋπνία εμφανίζεται σε μεγάλο ποσοστό των καταθλιπτικών ασθενών και πολλές φορές τους ταλανίζει.
Οι καταθλιπτικοί και ιδιαίτερα τα παιδιά και οι έφηβοι μπορεί να χάσουν ξαφνικά το ενδιαφέρον τους για την δουλειά τους, τις σπουδές τους στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο. Γενικότερα, η κατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί ως μία ψυχολογική διαταραχή του ασθενούς, απώλεια ενδιαφέροντος για οτιδήποτε μέχρι τότε τον ενδιέφερε και απουσία ενθουσιασμού για οτιδήποτε παλιότερα τον συνάρπαζε.
Αναμφισβήτητα η γονιδιακή σύνθεση κάθε ατόμου ενέχεται και για την κατάθλιψη. Όμως σοβαρά οδυνηρά γεγονότα, σοβαρές χρόνιες παθήσεις ή ψυχικά νοσήματα μπορεί να αποτελέσουν εκλυτικούς παράγοντες. Η κατάθλιψη οργανικά συνδέεται με την απελευθέρωση νευροορμονών (σεροτονίνη – νορεπινεφρίνη) από τον εγκέφαλο (ιππόκαμπος). Η ελάττωση αυτών των νευροορμονών στην κυκλοφορία θεωρείται υπεύθυνη για την κλινική εκδήλωση της νόσου.
Συμπερασματικά λοιπόν εκτός όμως από τους ψυχιάτρους που είναι οι αρμοδιοι για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης θα πρέπει οι καρδιολόγοι, οι παθολόγοι και οι γενικοί ιατροί να γνωρίζουν και να μπορούν να παραπέμψουν τα περιστατικά
διότι όπως είδαμε η κατάθλιψη ευθύνεται για τον τετραπλασιασμό της θνητότητας από καρδιοαγγειακά νοσήματα.
