Ο διαβήτης είναι μία πάθηση που δεν αφορά μόνο το σάκχαρο, αλλά είναι μία σοβαρή διαταραχή του μεταβολισμού όλων των βασικών λιπιδίων και ουσιών του οργανισμού. Δηλαδή η μεταβολική διαταραχή επεκτείνεται στις πρωτεΐνες και τα λίπη, γι’ αυτό και θεωρείται ο βασικότερος συντελεστής του λεγόμενου μεταβολικού συνδρόμου. O σακχαρώδης διαβήτης αυξάνει τα λιπίδια, την αρτηριακή πίεση, προκαλεί παχυσαρκία και στην πραγματικότητα καταστρέφει τις αρτηρίες ολόκληρου του οργανισμού. Ο διαβήτης θεωρείται η πάθηση που προσβάλλει και καταστρέφει όλα τα όργανα του σώματος, αλλά κυρίως καταστρέφει τις αρτηρίες του και θεωρείται κατ’ εξοχήν πάθηση των αρτηριών.
Τι επιπλοκές παρουσιάζει;
Οι επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη είναι δυνατόν να χωριστούν σε 2 κατηγορίες τις οξείες και τις χρόνιες. Στις οξείες συνήθως κατατάσσονται η διαβητική κετοξέωση, η υπογλυκαιμία και το κετωτικό κώμα. Οι χρόνιες όμως επιπλοκές είναι εξίσου σοβαρές και μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένη αναπηρία.
Οι χρόνιες επιπλοκές διακρίνονται σε:
α) Διαβητική Μικροαγγειοπάθεια: Προσβάλλονται τα τριχοειδικά και προτριχοειδικά αγγεία με αποτέλεσμα να υπάρχουν πιθανότητες να προκληθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί τη συχνότερη αιτία τύφλωσης), διαβητική νεφροπάθεια (νεφρική ανεπάρκεια) και διαβητική νευροπάθεια (στυτική δυσλειτουργία).
β) Διαβητική Μακροαγγειοπάθεια: Εμφάνιση αρτηριοσκλήρυνσης, νωρίτερα και σοβαρότερης μορφής από ότι σε μη διαβητικούς. Προσβολή αρτηριών μεσαίου και μεγάλου μεγέθους με την εμφάνιση της Στεφανιαίας νόσου, που μπορεί να οδηγήσει σε στηθάγχη ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κυρίως ισχαιμικού τύπου και περιφερική αγγειακή νόσος.
Πώς προφυλάσσονται οι αρτηρίες στους Διαβητικούς Ασθενείς;
Παράλληλα με τη φροντίδα για τη διατήρηση του σακχάρου σε φυσιολογικά επίπεδα πρέπει να ακολουθείται η προληπτική θεραπεία για την προφύλαξη της διαταραχής της λειτουργίας του τοιχώματος των αρτηριών. Οι αρτηρίες του διαβητικού χάνουν την ελαστικότητά τους και παθαίνουν αρτηριοσκλήρωση, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται αθηροσκληρωτικές πλάκες που – ανεξάρτητα μεγέθους – μπορεί να σπάσουν και να δημιουργήσουν έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό αγγειακό επεισόδιο, χωρίς ο άρρωστος να έχει οποιοδήποτε προειδοποιητικό ενόχλημα.
Ο ασθενής που πάσχει από διαβήτη εκτός από τη ρύθμιση του σακχάρου με ειδική διατροφή και φάρμακα, επιβάλλεται να αλλάξει διαιτολόγιο και τρόπο ζωής, να μην καπνίζει, να περπατά 3-5 χιλιόμετρα, να ασκείται σε καθημερινή βάση και να διατηρεί το βάρος του σε φυσιολογικά επίπεδα. Επιπλέον θα πρέπει να διατηρεί την πίεση και τα λιπίδια σε φυσιολογικές τιμές και με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους να παρακολουθεί και να αντιμετωπίζει θεραπευτικά τις υπάρχουσες αθηροσκληρωτικές βλάβες των αρτηριών. Να σημειωθεί ότι ο διαβητικός ασθενής έχει 3-4 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα σε σχέση με τον μη διαβητικό να παρουσιάσει επιπλοκές (π.χ. θρόμβωση) σε μια χειρουργική επέμβαση στις αρτηρίες του. Γι’ αυτό κάθε επέμβαση σε διαβητικό ασθενή πρέπει να γίνεται όταν είναι απολύτως αναγκαία και πάντα σε σχέση με την κατάσταση των αρτηριών του.
